Leestijd: 5 minuten
Het is een donkere herfstdag zo’n 20 jaar geleden. Buiten klettert de regen tegen de ramen en binnen is het ook niet echt zonnig. Althans niet in mijn hoofd. Ik ploeter me door de dag heen en dender van de ene afspraak naar de andere. Het “hoera ik ben leidinggevende geworden”, voelt steeds meer beklemmend. Maar hey, “ik moet het nu wel waarmaken”, zegt mijn hoofd.
Het is 15.00 uur en ik zit in een overleg met het team. Mensen praten tegen me, ik hoor ze wel maar het komt niet binnen. Ik stel een vraag, maar luister maar half naar het antwoord. Nog gefrustreerd over de issue die in het vorige overleg bij me neer is gedropt, denk ik heel hard na. Hoe ga ik dat nu weer doen? Moet ik het wéér zelf doen? En wanneer dan?
De chaos in mijn hoofd nam toe
Ik spiek op mijn horloge, hoor ineens mijn naam, kijk op en denk: “Huh?”. Omdat ik niet wil laten blijken dat ik het maar half heb meegekregen, vraag ik: “Dus je voorstel is..?” Ik zie van het stukje wat ik hoor het voordeel wel in en ga akkoord. Mooi, een besluit. Afvinken en weer door. Ik kijk weer op mijn horloge en zie dat het al tijd is voor het volgende overleg. Snel afronden. Iemand nog iets voor de rondvraag? Nee? Mooi.
De breinpuin in mijn hoofd groeit met de minuut… Doordenderen en niet met volledige focus aanwezig zijn. Het gevolg? Ik ging als laatste en met een onvoldaan gevoel naar huis én met een to-do lijst die nog lang niet was afgewerkt. Dat was weer een extra trigger om in mijn hoofd te schieten. Besluiten die opnieuw op de agenda belanden, pfff… Het creëerde juist meer werk.
Stop met pleisters plakken
In de waan van de drukke dag is het zo makkelijk om van overleg naar overleg te vliegen. Maar je aandacht is nog ergens anders en je bent niet echt aanwezig in het hier en nu. Er gaat veel meer langs je heen dan je doorhebt en je raakt het overzicht kwijt. Je vergeet de juiste vragen te stellen, omdat je niet echt luistert met aandacht. Je vergeet te checken of iedereen achter het besluit staat of dat er toch nog verschillen zijn, want je vraagt niet door. Laat staan dat je aansluit bij wat je team nodig heeft. En jezelf. Het lijkt lekker snel, maar je bent pleisters aan het plakken en als die loslaten kan je weer opnieuw beginnen. En dit vreet energie, kost veel extra tijd en geeft frustratie.
Mijn geheim voor rust en focus
Tot ik ging kijken naar de impact van mijn gedrag op mezelf en anderen. Een bijzondere ontwikkelingsreis die nooit meer is gestopt. Ik deel graag één klein ding dat me echt heeft geholpen om bij mezelf te blijven. Ik heb er veel aan gehad tussen alle afspraken door en nog steeds. Een korte ademhalingsoefening die me in 2 minuten uit mijn hoofd haalt en weer in het nu brengt.
Voor mij had deze kleine stap een grote impact:
Het zorgt voor ontspanning, helpt tegen stress en maakt dat je weer scherp bent in het moment. Zodat jij met je acties echt impact maakt vanuit verbinding met jezelf en de ander. En het mooie is, je hoeft er weinig voor te doen en het levert heel veel op in tijd, energie, geld en plezier.
Kleine stap, grote impact.
Hoe ga jij om met breinpuin? Deel gerust dit blog met anderen die hier baat bij zouden kunnen hebben.
Groeten Tinus
