Leestijd: 3 minuten
“Wat? Ga je sporten? Het is 12.00 uur…” zei mijn buurman.
Even schiet het door mijn hoofd dat ik iets doe wat eigenlijk niet hoort en voel ik me betrapt. En dat terwijl het de eerste keer is dat ik dit doe.
Maar dan komt er een grote grijns om mijn mond, “Zeker weten”.
Gek eigenlijk, want als ik in mijn pauze ga wandelen dan krijg ik deze vraag niet.
Ineens was daar een trigger.
Een stemmetje in mijn hoofd dat zei: “Overdag moet je hard werken, maar je loopt te niksen!”. Het wakkert een oude overlevingsrol aan van vroeger; “Als ik niet hard werk, doe ik het niet goed en hoor ik er niet bij”. Hoewel ik deze overtuiging al lang geleden heb losgelaten en geleerd heb te herkennen en te doorbreken, sluipt het soms nog onverwachts mijn gedachten binnen.
Tegenwoordig leef en werk ik vanuit mijn hart. Ik neem beslissingen op basis van mijn innerlijke drive, intuïtie en passend bij mijn kernwaarden en visie. Ik vind het belangrijk om goed voor mezelf te zorgen en ruimte te geven aan wat ik nodig heb, juist om mijn werk goed te kunnen doen. Vitaliteit is hierbij essentieel, omdat ik uiteindelijk mijn eigen instrument ben.
Het fijne van eigen baas zijn, is de vrijheid om mijn eigen tijd in te delen. Zo kan ik een middag vrij nemen om mijn 80-jarige ouders te helpen of even sporten om mijn hoofd leeg te maken wanneer mijn hoofd vol zit met gedachten. Daarna kan ik weer met volle focus aan de bak, wat niet alleen waardevolle tijd bespaart, maar ook veel energie en plezier geeft.
De juiste balans.
Het gaat allemaal om het vinden van de juiste balans tussen productiviteit, mijn waarde te kunnen bieden en dicht bij mezelf blijven. En vanuit die flow kan het soms zomaar ook zo zijn dat ik laat in de avond of in het weekend werk. Dit doe ik bewust en met plezier, omdat ik het gewoon heerlijk vind wat ik doe.
In managementteams zie ik het harde werken ook vaak terug. De agenda’s zitten propvol en overleggen volgen elkaar in rap tempo op. Je hoofd is nog niet leeg van het ene overleg en je switcht alweer naar de volgende. En op weg naar het volgende overleg krijg je ook nog 10 vragen van medewerkers die snel even gebruik maken van de gelegenheid.
Een valkuil van maar blijven doorrennen is dat je nog ergens anders bent met je gedachten en niet echt aanwezig bent in het hier en nu. Hierdoor gaat er veel meer langs je heen dan je doorhebt. Laat staan dat je aansluit bij wat je team nodig heeft, en jezelf. Dit vreet energie, kost veel extra tijd en geeft frustratie.
Kijk dus eens kritisch naar je tijdsindeling en sta eens stil bij de impact ervan. Is dit een bewuste keuze of de waan van de dag?
Hoe zorg jij ervoor dat de waan van de dag niet met je aan de haal gaat?
Herken je dit en wil je dit doorbreken, dan denk ik graag met je mee.
Groeten Tinus
